Δημήτρη Διαμαντίδη, σε ευχαριστώ ...

Προσωπικά, το αντίο του Δημήτρη Διαμαντίδη ήταν πιο ηχηρό από τον πρόωρο αποχαιρετισμό της εθνικής μας ομάδας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μπάσκετ.

Εντάξει, χάσαμε από την Ισπανία, αλλά Δημήτρη Διαμαντίδη δεν θα έχουμε ξανά στην εθνική μας ομάδα, παιδιά, χάσαμε τον Δημήτρη.
      Ο Δημήτρης είναι μόλις 30 ετών και έχει συμπληρώσει μόνο 7 χρόνια παρουσίας στην εθνική. Την ίδια στιγμή που, αντίστοιχα, ο Αντώνης Φώτσης έχει 15, ενώ ο Σπανούλης έκλεισε τα 12 χρόνια με το εθνόσημο στο στήθος.
      Αυτό με κάνει να πιστεύω ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στον Δημήτρη. Ο Διαμαντίδης, πιθανώς, να μην περνούσε καλά, επειδή έβλεπε πράγματα που τον ενοχλούσαν. Από τον προπονητή, τον Καζλάουσκας, ίσως; Ίσως. Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος.
Μπορώ, όμως, να είμαι βέβαιος ότι ο Διαμαντίδης ήθελε να παλεύει μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Μαχητής, με όλη τη σημασία της λέξης. Παίκτης που δεν τα παρατάει, ακόμα κι αν σέρνεται από την κούραση, ένας πλέι μέικερ που τα δίνει όλα σε κάθε αγώνα, ακόμα κι αν πρόκειται για «οικογενειακό» παιχνίδι προπόνησης. Σπουδαίος σε άμυνα και επίθεση.
Το πόσο σπουδαίος άνθρωπος είναι, το πόσο σημαντικός παίκτης είναι, το ξέραμε. Το αντίο του, δίχως τυμπανοκρουσίες, με τους γνωστούς χαμηλούς τόνους του, τον κάνει ακόμα πιο σπουδαίο στα μάτια μου.
     Μπαίνω στο youtube κι αρχίζω να βλέπω βιντεάκια του με την εθνική. Τα μάτια μου κοιτάζουν ξανά και ξανά, ένα και μοναδικό Ο Μήτσος παίρνει την μπάλα από τον Ζήση, σουτάρει, ο Βασίλης Σκουντής ουρλιάζει και μαζί του όλοι μας «Βάλτο, αγόρι μου», η μπάλα μπαίνει, ρίχνει τους Γάλλους στο καναβάτσο και φύγαμε για τελικό.
     Σε ευχαριστώ, αγόρι μου! Δημήτρη μου, σε ευχαριστώ για όλα...

του Σπύρου Σεραφείμ
ΠΗΓΗ :
http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=37