Βαρέθηκα τα όνειρα στη χώρα των θαυμάτων,
τα σκεύη που αδειάζουνε σωρρούς απορρημάτων, ναι.
Το σύννεφο που σ' έπνιξε και θες να το διαλύσεις,
το στόμα που δεν άνοιξες ποτέ σου να μιλήσεις, ναι.
Ευτυχώς που η πατρίς δικαιώνεται,
σε ταβέρνες πλατείες κι αλάνες,
ευτυχώς που δε χάθηκε ο έρωτας,
ευτυχώς που υπάρχουν πουτάνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου