Εκεί που έχω ταξιδέψει εγώ...

Γράφω αυτές τις γραμμές παρακινούμενος από ένα ρεκόρ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου: «Ολοκληρώθηκε η διάθεση των καρτών διαρκείας στον Παναθηναϊκό με την ΠΑΕ να ανακοινώνει τον αριθμό- ρεκόρ των 28.456 εισιτηρίων».

Να θυμίσω, έτσι, για την ιστορία, ότι και το προηγούμενο ρεκόρ ανήκει στον κόσμο του Παναθηναϊκού, το 2007, με 26.002 κάρτες. Γράφω αυτές τις γραμμές και νιώθω ότι κάτι καλό ξεκινά στον ΠΑΟ, νιώθω ότι ανατέλλει μια νέα εποχή στην εν λόγω ομάδα.
Το μυαλό μου δεν βρίσκεται - μόνο - στις κάρτες διαρκείας, αλλά, βασικά, στην πρόταση που έκανε ο Τζίγγερ στον Ανδρέα Βγενόπουλο και τον Νικόλα Πατέρα, μέσω επιστολής, σύμφωνα με την οποία τους παραχωρεί, ανάμεσα στα άλλα - δωρεάν - το 25% των μετοχών της ΠΑΕ Παναθηναϊκός.
Γράφω αυτές τις γραμμές δίχως να περιμένω το αποτέλεσμα του κρίσιμου ραντεβού που θα γίνει σήμερα Τετάρτη, μεταξύ των τριών µεγαλοµετόχων. Πολλοί έχουν ήδη προδιαγράψει ότι αυτό το ραντεβού θα βγει θετικό. Αν αυτό γίνει, δίχως πολλά λόγια, θα δώσει το καίριο έναυσμα για νέα εποχή στην ομάδα. Ίσως αυτές οι λέξεις θα πρέπει να προστεθούν ως το νέο λογότυπο, στο σήμα του Τριφυλλιού: «ΠΑΟ – Νέα Εποχή».
Μια νέα εποχή η οποία αφενός θα προσδώσει κι άλλα κεφάλαια, αφού θα εισρεύσουν κι άλλοι επιχειρηµατίες-επενδυτές στον σύλλογο, αφετέρου - και πάνω από όλα – θα βγάλει μια και καλή την ομάδα (μετόχους, στελέχη, παίκτες, φιλάθλους, όλους-τέλος πάντων) απ’ αυτή την αδιάκοπη μίρλα, την γκρίνια, τη διχόνοια, τον «εμφύλιο», τις ύβρεις, από όπου κι αν προέρχονται.
«Επίσηµος συνεργάτης της ΠΑΕ Παναθηναϊκός είναι η εταιρεία ταξιδίων και φιλοξενίας Τravel Ρlan», μου στέλνει στο κινητό - για να με πειράξει - ένας φίλος μου, Ολυμπιακός.
- Λογικό! Εκεί που έχω ταξιδέψει εγώ, του απαντάω...


Πέραν της όμορφης πλάκας μεταξύ φίλων που ανήκουν σε διαφορετικές ομάδες, γράφω αυτές τις γραμμές και σκέφτομαι με αγωνία τη σημερινή ημέρα και την έκβαση της συνάντησης. Ειλικρινά, δεν με νοιάζει πώς το «πούλα» - σύνθηµα οργανωµένων, κυρίως, οπαδών - μεταλλάχθηκε από τον Γιάννη Βαρδινογιάννη σε «χαρίζω».

Γράφω αυτές τις γραμμές επειδή όχι μόνο - πιθανώς - έρχεται «Νέα Εποχή» στον ΠΑΟ, αλλά επειδή κάποιες φορές έρχονται στιγμές που νοσταλγώ την αίσθηση του... ανήκειν σε μία ομάδα, που δεν είναι όχλος. Έρχονται στιγμές που καίγομαι από την επιθυμία για συλλογική δέσμευση σε ένα όραμα. Τι εννοώ; Πολύ θα ήθελα, λοιπόν, να υπήρχε συλλογική δέσμευση σε ένα όραμα για μια καλύτερη Ελλάδα, αλλά αν πάρω το Champions League ποιος νοιάζεται, μωρέ, για την Ελλάδα;

του Σπύρου Σεραφείμ

ΠΗΓΗ   http://www.protagon.gr/